BIO

historiek
passies
kunst
publicaties
opleiding

---

Historiek

Mijn kinderen kijken wat vreemd op wanneer ze mij vragen wat ik als kind wou worden en ik hen droog antwoord: zwerver. Ik heb gezworven, dat zeker, zowel geografisch als mentaal. Ik was niettemin ambitieus en projecteerde mezelf in de toekomst als een soort zakenman in gescheurde jeans en sneakers.

Mijn studententijd werd voornamelijk ingepalmd door zaken die weinig met studeren te maken hadden, maar uiteindelijk studeerde ik moeizaam af als Master Toegepaste Economie. Ik deed mijn legerdienst, vond moeizaam een eerste job als beursmakelaar, waar ik na zes maanden buitenvloog -de financiële sector lag mij helemaal niet, deed een stage aan de Europese Gemeenschap, en vond uiteindelijk mijn (eerste) gading als organisator van conferenties over technologie.

In Brussel ontmoette ik mijn eerste vrouw, een Franstalige kunsthistorica. We leefden armoedig en ver boven onze stand. Om te eten deden we vier of vijf keer per week de vernissages af bij bevriende kunstenaars en galerieën. Ik verliet de relatie twee jaar na ons huwelijk.

Intussen was ik al twee jobs verder en had ik de gewoonte aangenomen op met de rugzak op mijn eentje op reis te trekken, onder meer enkele maanden door Indië na een burn-out, dat toen nog niet zo heette -het had eigenlijk nog geen naam toen.

Op mijn tweeëndertigste kreeg ik de gelegenheid om voor een Amerikaans hightechbedrijf te gaan werken, met een internationale verantwoordelijkheid. Ik bleef er tien jaar. Het waren jaren waarin ik mijn kinderdroom concreet waarmaakte: ik werd een digital nomad: de wereld rondreizend met niets anders dan een rugzakje, werkend waar het bedrijf me maar heen bracht, in gescheurde jeans en sneakers in de duurste hotels verblijvend. Aandelen, stock-opties, vette bonussen, gold cards bij de meeste frequent flyers en hotel guests programma’s, steevast uitgenodigd in de locale management boards en strategische vergaderingen van Vice-Presidents. Leuke en boeiende tijd, maar, net als alles, eindig.

Ik schreef twee boeken, gaf lezingen, kreeg consultancy-opdrachten. Zelfpromotie ligt echter niet zo in mijn aard, dus ging ik als freelancer aan de slag bij een internationale vereniging van technologiedirecteurs. Langzaam groeide drang om ook op professioneel vlak andere oorden op te zoeken. Mijn Ikigai indachtig besliste ik in 2018 om twee van mijn passies te combineren: kunst en schrijven. Ik startte een blog om over kunst te schrijven, die zo succesvol werd dat het snel uitgroeide tot een semi-professionele organisatie met een tiental freelance-redacteurs en een aantal publicaties. Het werd mijn hoofdactiviteit.

Na een hevige groei de eerste jaren begon het initiatief te stagneren, waardoor ik wat meer tijd vond om uit te kijken naar andere activiteiten. Toevallig en geheel onvoorbereid kreeg ik een tijdelijke opdracht aangeboden in het onderwijs, een mogelijkheid die me al langer intrigeerde. Vier uur Economie in ASO, twee maal zeven uur Onthaal aan leerlingen beroepsonderwijs, zestienjarigen uit de moeilijke buurten rond Gent, op een school met een overgrote meerderheid allochtonen. Een heftige ervaring, maar boeiend. Dermate zelfs dat ik op het moment van dit schrijven, in de zomer van 2023, beslist heb om verder te doen op deze school, weliswaar als trekker van een nieuw op te starten richting ‘Public Relations’ in de derde graad. Helemaal mijn ding.

Intussen kreeg ik een dochter en was ik verhuisd naar de buitenbuurten van Gent. Ik verliet de relatie toen mijn dochten 4,5 werd. Wellicht de moeilijkste beslissing die ik ooit nam. Met mijn nieuwe partner, een van mijn eerste liefdes in mijn jeugd, kreeg ik 2 zonen en verhuisden we naar de streek van onze jeugd. Het is de eerste keer sinds ik op mijn 20e mijn ouderlijk huis verliet dat ik langer dan twee jaar op eenzelfde plek woon.

Jarenlang heb ik overmatig alcohol gebruikt. Het ontspoorde helemaal de laatste jaren: de verslaving die eerst een soort systeemfout was, werd integraal deel van het systeem. Ik was duidelijk de controle verloren, maar net niet voldoende om me niet bewust te worden van dit verlies -mede geholpen door mijn omgeving. Ik startte vorig jaar een groepstherapie en heb sindsdien geen druppel alcohol meer aangeraakt. Mijn neiging tot verslaving is niet verdwenen, weet ik, maar ik geniet elk moment van het feit dat ik terug baas ben in eigen geest.

Op het moment van dit schrijven ben ik net 54 geworden. Al flink over de helft, maar nog zoveel ervaringen op te doen. De gedrevenheid en het enthousiasme die mijn leven hebben bepaald blijven mij drijven, al zijn ze ietwat van vorm en inhoud veranderd. Waar ze mij vroeger naar ongekende territoria dreven lijken ze me nu meer en meer naar een welbepaalde bestemming te leiden, al kan ik deze niet benoemen en presenteert het zich nog als een wazig doel.

De laatste jaren ken ik een relatieve rust, mentaal toch. Hoewel ik de onstuimigheid mis van mijn vroegere gedaante leer ik te genieten van eigenschappen als standvastigheid en stabiliteit, in het volle besef dat ook deze slechts tijdelijk kunnen blijken te zijn. Ik merk ook dat ik mijn jeugddroom tot dus ver in grote mate heb verwezenlijkt. Doorheen mijn leven was ik een zwerver, in hoge mate ben ik dat nog steeds. Niet noodzakelijk in geografisch opzicht. Het mentale landschap is zoveel weider.

TOP

---

passies

TOP

---

Kunstliefhebber

TOP

---

Publicaties

TOP

---

Opleidingen

• 2022-2023
  Stress & Burnout Coach, Centrum voor Avondonderwijs
• 2022
  Mental Coach, NHA
• 2018
  Art as a Global Business: Dynamics of the Art Market, Sotheby’s Institue of Art
• 2008
  Scenario Planning, University of Strathclyde
• 1987-1992
  Master Toegepaste Economie, UGent

TOP

---