Waarom word je kunstverzamelaar? Soms is het een bewuste keuze, soms wordt het je met de paplepel ingegoten. Misschien ben je het wel van nature, uit een soort instinct, een levensdrift. Bij enkele zeldzame verzamelaars vind je sporen van dit alles terug, zo blijkt alleszins uit dit interview met kunstverzamelaar Hubert Neumann. De paplepel: zijn vader verzamelde al tekeningen van Picasso. Een natuurlijke impuls: zoon Hubert verzamelt al heel snel allerhande dingen, van postzegels tot baseball-kaartjes. Instinct: al snel ontwikkelt hij een oog voor het buitengewone.
Er was een klik, heel duidelijk. Op zijn 23 jaar bezocht hij in de jaren ’50 met zijn vader een legendarische expo in New York, waar kunstenaars als Hasegawa, Marcel Duchamp, Franz Klein, en Alfred Barr aanwezig waren. Hij begint vanaf dat ogenblik zelf kunst te verzamelen. Zijn keuzes zijn het resultaat van verschillende beweegredenen. Hij raakt geïntrigeerd door wat hij niet meteen kan vatten (“If I don’t understand it, it’s magic”), maar evenzeer door werken die bepaalde fundamentele waarden weerspiegelen. Maar vooral: uit levensdrift! Kunst if voor hem eerst en vooral liefde: “When you commit to love something, you have that love for the rest of your life”.
Een mooi voorbeeld voor elke verzamelaar…
Leave a Reply